Verzoeningsreis met de Indianen rond New York

Het is ongeveer zes jaar geleden dat Pieter Bos ergens op een conferentie Ivan Doxtator (een Indiaanse leider) ontmoette, die hem aansprak op het Nederlandse verleden in New York (Nieuw Amsterdam). Nederlanders zouden verbonden hebben verbroken en massamoorden hebben gepleegd of hebben laten plegen. Daar moest verzoening over worden gedaan, en daarvoor moesten Nederlanders naar New York toekomen.

De verzoeningsreis heeft plaatsgevonden van 1 tot en met 6 juni 2008

Er waren in totaal ruim twintig locaties gelokaliseerd waar (massa)moorden hadden plaats gevonden. Op sommige plaatsen hadden Nederlanders dat zelf gedaan, op andere plaatsen hadden ze daar andere Indianen voor gebruikt, die ze eerst hadden bewapend, terwijl ze aan de andere stam bescherming hadden beloofd. Op andere plaatsen hadden de Indianen uit wraak goedwillende zendelingen omgebracht. Steeds moest de schuldige partij schuld belijden, door precies uit te spreken wat er gebeurd was en dan aan de slachtoffers om vergeving vragen.

Er werd steeds goed opgelet of alles wel werd beleden en of er ook duidelijk vergeving werd uitgesproken. Alhoewel er op verschillende locaties heel wat emoties los kwamen, was het hen duidelijk niet om de emoties te doen, maar om de feiten. Als dan alles beleden en vergeven was, dan werd er wat rode wijn uitgegoten en werd er gebeden om het reinigende bloed van Jezus, om zo het onschuldig vergoten bloed tot zwijgen te brengen.

Vergeving

Het was voor de Indianen lang niet altijd gemakkelijk om vergeving uit te spreken en voor ons vaak diep beschamend om te horen wat onze Nederlandse voorouders daar gedaan hadden. We kwamen bijvoorbeeld bij de Flatland Reformed Church, dat was de oudste Nederlands Hervormde kerk. Deze kerk was gebouwd op de locatie waar eerst het huis van een Indiaans opperhoofd stond, maar dat was platgewalst en daar boven op werd de kerk gebouwd. Net als met de Indiaanse begraafplaats daarnaast: ook die was verwoest en de Nederlanders maakten het tot hun begraafplaats. Daar was het erg moeilijk voor de Indianen om te vergeven.

Een andere bijzondere locatie was Wallstreet (Muurstraat). Dat was ooit de plek waar de Indianen hun betaalmiddel zochten (oesterschelpen). De Nederlanders wilden dat verhinderen en bouwden daar een muur om de Indianen tegen te houden. Zou het toevallig zijn dat daar nu juist ‘s werelds grootste financiële centrum ligt?

Nog een andere plaats waar heel veel emoties vrijkwamen en waar we lang zijn gebleven om Gods leiding te zoeken, was de oudst bekende Indiaanse nederzetting, Shorakkopoch. Hier hadden de Nederlanders het gebied voor 60 gulden van de Indianen gekocht. Grond verkopen was echter een totaal onbekend begrip voor hen. Grond was voor iedereen en van niemand.

Misbruiken van alcohol

Nog een ander iets wat niet onvermeld mag blijven is het misbruiken van alcohol. De Indianen kenden dat niet, maar raakten er al gauw aan verslaafd, wat door Nederlanders op allerlei manieren werd uitgebuit. Door bijvoorbeeld een contract af te sluiten met een groep dronken Indianen of andere ‘handelsovereenkomsten’ voordelig te regelen.

Wellicht was er bij de Nederlandse emigranten van weleer ook een verlangen om het evangelie uit te dragen, maar dat werd, bij het zien van zoveel ‘win’-mogelijkheden, al snel naar de achtergrond verdreven. Feit is dat door de Nederlandse handelswijze de nazaten van de Indianen nog steeds aan de alcohol verslaafd zijn en de Nederlanders haten, net als de religie van de blanken.

Als een symbolisch teken hadden wij een Rembrandt-bijbel meegebracht. Met bijzondere blijken van waardering werd deze in ontvangst genomen.

Warme omhelzing

Samen hebben we gebeden dat door deze verzoeningsactie heen de harten van hun volksgenoten open mogen gaan voor het evangelie van de ware liefde van God onze Vader in de verzoening, voor alle mensen, door Jezus Christus.

De eerste vrucht daarvan ontvingen we al op de laatste dag. De Indianen vertelden van hun aanvankelijke weerstand om de Nederlanders te ontmoeten en hoe dat door de week heen veranderd was. Met Gods liefde hadden we hun harten geraakt. Ze gaven één voor één een warme omhelzing. Als vrienden van elkaar, door de Geest van Jezus, namen we afscheid.